paranoiacc

"Kahretsin 9 oldu mu?!" diye du$undu ona carpan araba aldiri$ etmeden yoluna devam ederken. Hayir, olamazdi. Hayat bu kadar cabuk, bu kadar basit bir $ekilde bitemezdi. Ne var ki daha once hissettigi hicbir aciya benzemiyordu $u an ya$adiklari. "Yuvama ula$maliyim, oradakiler yine iyile$tirirler beni" dedi kendi kendine. Bu du$unce biraz da olsa cesaretlendirdi onu. Kendisini orada bekleyenleri du$undu... Bu halde oldugunu bilseler ne yaparlardi acaba? Bir an once eve gitmek istiyor, fakat attigi her adimda hizi biraz daha kesiliyordu. Buyuk bir caba sarf ederek caddenin obur tarafina gecmeyi ba$ardi. Ileriye dogru bakti, bu yol daha once hic

ilk atmaya ba$ladiginda icinde ozel bir yer ayirmi$ kalbim hep beklemi$, o ozel yeri "ozel" insana ayiracagim gun icin atmi$ kalbim yanildigim zamanlar olmu$, uyarmi$ beni kalbim bu ozel yere girmek isteyenler olmu$, hepsini oradan uzakla$tirmi$ kalbim O bir gun ansizin geldiginde du$unmeden acmi$ kapisini, O'nu ozel yerine davet etmi$ kalbim hep biliyormu$ kalbim, sadece bir ki$iye ayirabilirmi$ en ozel ko$esini O geldiginden beri O'nun icin atiyormu$, bu sirrini benimle payla$mi$ kalbim O'nun kalbinin benim icin atmadigini, biliyormu$uz ikimiz de O'nun kalbinin "ozel" ko$esinde benim olmadigimin, farkindaymi$iz ikimiz de

Kelimelerden nefret ediyorum; Cunku sana seni ne kadar cok sevdigimi anlatabilmem icin Yetersiz kaliyorlar. Gozyaslarimdan nefret ediyorum; Cunku icimde yasadiklarimin yaninda Basit ve ifadesiz kaliyorlar. Kalbimden ve duygularimdan nefret ediyorum; Cunku sana duydugum aski tasiyabilecek kadar Guclu olamiyorlar. Oysa ki yildizlari cok seviyorum. Kum tanelerini, su damlalarini. Isigi, toz parcaciklarini... Ufuk cizgisini cok seviyorum. Cunku bir tek onlar, Ait olduklari "sonsuz"lukta, Sana olan sevgimin boyutlarina ulasabiliyorlar...